Ból zębów należy do najbardziej uporczywych dolegliwości. Bolesnym powikłaniem po ekstrakcji zęba jest suchodół zęba, czyli schorzenie objawiające się dużym bólem w okolicy po ekstrakcji zęba. Pusty zębodół powstaje najczęściej po usunięciu zębów trzonowych, z uwagi na ich duży rozmiar i większy od pozostałych obszar gojenia się rany. Zobacz, jak rozpoznać i leczyć to uciążliwe schorzenie.
Spis treści
Suchy zębodół – co to jest?
Suchy zębodół jest powikłaniem po usunięciu zęba. Dolegliwość ta jest nazywana również jako ból poekstrakcyjny, czyli powstały po ekstrakcji – wyrwaniu zęba lub pusty zębodół. Występuje najczęściej u osób niedbających o higienę po zabiegu dentystycznym, a jego leczenie jest wyjątkowo uporczywe. Na pytania, jak rozpoznać suchy zębodół i jak go leczyć, odpowiemy w poniższym tekście.
Jak wygląda suchy zębodół?
“Jak wygląda suchy zębodół” jest niezwykle często pojawiającym się pytaniem. Jego rozpoznanie jest łatwe nawet na pierwszy rzut oka. Wyznacznikiem schorzenia pustego zębodołu jest brak fizjologicznej osłony. Miejsce po wyrwaniu zęba pozostaje albo gołe, bez ochraniającego skrzepu lub pokryte nieprzyjemną szaro-brunatną wydzieliną o przykrym zapachu. Jak właściwie wygląda prawidłowy skrzep w zębodole? Jego kolor powinien być w odcieniach czerwieni oraz nie powinien mu towarzyszyć silny, promieniujący ból. Oprócz określonej barwy wydzieliny, suchemu zębodołowi towarzyszą inne objawy, które przybliżamy w kolejnym akapicie.
Jak rozpoznać suchy zębodół?
Dobrą informacją jest to, że suchy zębodół łatwo rozpoznać również po objawach somatycznych. Jego objawy są charakterystyczne, a szybka diagnoza problemu pozwala na podjęcie ekspresowych kroków w celu wyleczeniu bólu i zapobiegnięciu dalszym komplikacjom. Postawienie wstępnej diagnozy jest proste nawet dla osoby niewyspecjalizowanej w temacie. Jeśli pacjent został poddany zabiegowi usunięcia zęba i odczuwa objawy podane w poniższych punktach, może być praktycznie pewien, że właśnie dotyczy go problem pustego zębodołu. W tym miejscu warto zaznaczyć, że samodzielna diagnoza schorzenia nie wystarczy i suchy zębodół powinien zostać poddany pielęgnacji i często odpowiedniemu leczeniu przez lekarza. Do pierwszego etapu diagnozy wystarczy lista objawów, prezentująca się następująco:
- ból zwiększający się z każdym dniem i obejmujący nawet skroń, ucho czy oko,
- pojawienie się nieprzyjemnego zapachu z jamy ustnej,
- nieprzyjemny posmak zlokalizowany zwłaszcza w obszarze ekstrakcji,
- powiększenie węzłów chłonnych w okolicy jamy ustnej,
- stan podgorączkowy informujący o stanie zapalnym,
- szczękościsk.
Objawy te powstają w kilka dni po zabiegu (od dwóch do zwykle czterech) i utrzymują się od jednego do dwóch tygodni.
Aby lekarz stomatolog mógł postawić jednoznaczną i trafną diagnozę, musi poddać obserwacji jamę ustną pacjenta. Lekarz dokładnie ogląda miejsce ekstrakcji i na tej podstawie stwierdza, czy w powstałym zębodole występuje skrzep działający pozytywnie na proces gojenia. Następnie lekarz zwraca uwagę na dziąsła osoby doświadczającej potencjalnego suchego zębodołu, ponieważ te mogą być opuchnięte, a pozbawiona osłony kość w szczęce będzie reagowała bólem przy najmniejszym dotyku przyrządami dentystycznymi. Suchy zębodół jest prosty w rozpoznaniu dla doświadczonych specjalistów.
Suchy zębodół – leczenie
Leczenie suchego zębodołu jest konieczne, jednak schorzenie jest zaliczane do tak zwanych chorób samoograniczających. Tego rodzaju powikłania potrzebują czasu i wzmożonej pracy organizmu i zwykle goją się samoistnie. Nie warto zastanawiać się, czy suchy zębodół sam się zagoi. Należy pamiętać o regeneracyjnych właściwościach ludzkiego ciała, jednak nie oznacza to, że można całkowicie zapomnieć o pielęgnacji podrażnionego miejsca.
Najczęściej stosowaną terapią jest płukanie zębodołu. Czynności tej można poddać się samodzielnie w domu, jednak mimo nieinwazyjności opisywanego zabiegu, najpierw należy skonsultować się z lekarzem, aby ustalić, czy takie działanie będzie pomocne. Do jej wykonania wystarczy roztwór neutralnej dla organizmu soli fizjologicznej oraz strzykawka z grubą igła, dzięki której płyn zostanie idealnie wycelowany w miejsce występowania pustego zębodołu, aby oczyścić go z niepotrzebnych środków. Po procedurze płukania, oczyszczoną ranę można wysuszyć gazikiem, a następnie zastosować lek o działaniu przeciwzapalnym – na przykład aspirynę.
Drugim sposobem leczenia suchego zębodołu jest poddanie się ingerencji lekarskiej. Skrwawienie, czyli tak zwane “łyżeczkowanie zębodołu” to proces polegający na celowym pobudzaniu miejsca po wyrwaniu zęba, aby wywołać jego krwawienie, a następnie powstanie skrzypu i dalsze gojenie się rany. Zabieg ten jest szczególnie polecany, ponieważ wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym, a jego efekty są szybkie i zadowalające.
Z uporczywym bólem suchego zębodołu mogą nie poradzić sobie ogólnodostępne środki farmakologiczne, dlatego podczas wizyty skrawającej lekarz może przepisać silniejszy lek do wykupienia na receptę. Leczenie suchego zębodołu najczęściej jest efektywne i nie powoduje niebezpiecznych dla życia powikłań.
Jak uniknąć powstawania pustego zębodołu?
Lekarz w naszym gabinecie Smile Expert zawsze zapoznaje pacjenta z zaleceniami, dzięki którym może uniknąć powstawania pustego zębodołu. Jednak dla przypomnienia, listę tę streścimy również tutaj. Po ekstrakcji zęba należy pamiętać, aby:
- nie spożywać pokarmu przez minimum 2 godziny po zabiegu,
- unikać gorących pokarmów, które mogą rozpuścić powstający skrzep,
- nie szczotkować zębów zaraz po zabiegu,
- spożywać pokarmy w formie płynnej (przez kilka dni),
- zrezygnować z palenia wyrobów tytoniowych i picia alkoholu.
Stosunkowo łatwo jest uniknąć powstawania pustego zębodołu, dlatego należy dołożyć starań, aby stosować się do wszystkich powyższych punktów.
Czy płukać jamę ustną po wyrwaniu zęba?
Płukanie jamy ustnej po wyrwaniu zęba jest zalecane, jednak należy wykonywać je z dużą ostrożnością. Z uwagi na delikatność skrzepu powstającego w miejscu rany, nie można płukać jamy ustnej zbyt intensywnie i drażniącymi środkami. Użyte preparaty koniecznie muszą wykazywać działanie odkażające i przeciwbakteryjne. Skorzystać można z właściwości leczniczych ziół i do zabiegu wykorzystać szałwię lub rumianek często dostępne w szafce kuchennej albo kupić w aptece specjalny płyn zawierający właściwości lecznicze i wspomagające gojenie się rany w jamie ustnej. Taki płyn nie powinien zawierać alkoholu, który działa drażniąco. W zamian należy wybrać produkt zawierający łagodne substancje, takie jak na przykład witaminę E wspomagającą regenerację tkanek lub witaminę B5.
Nieleczony suchy zębodół
Nieleczony suchy zębodół nie zagraża życiu, jednak może powodować dalsze nieprzyjemne konsekwencje. Zaniedbany zębodół objęty stanem zapalnym może doprowadzić do powstania ropnia. Ropień zęba powstaje w wyniku procesu zapalnego tkanek. Powstaje wtedy komora wypełniona obumarłymi tkankami i bakteriami. Ropień występuje w kilku stanach nasilenia, jednak każdy z nich wywołuje ogromny dyskomfort. Ropa w zębodole musi zostać usunięta przez lekarza, ponieważ ma ona tendencję do rozprzestrzeniania się na dalsze obszary zęba. Jeśli pacjent zaobserwował u siebie ropień, powinien jak najszybciej zgłosić się do stomatologa, który dobierze odpowiednią kurację. Nieleczony suchy zębodół może prowadzić do wielu zagrożeń dla zdrowia.
Uwaga! W skrajnych przypadkach, nieleczony suchy zębodół może spowodować zapalenie kości wymagającą znacznie poważniejszej ingerencji lekarskiej.
